Qui tacet consentit

Με το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, έχω καιρό να ασχοληθώ. Όχι πως τα πράγματα βελτιώθηκαν και δεν έχω κάτι να πω. Κάθε άλλο. 

Σε ένα βαθμό όμως, η οικονομική κρίση λειτούργησε θεραπευτικά, λυτρωτικά θα έλεγα, αφού εξανάγκασε σε ένα στοιχειώδη εξορθολογισμό του προγράμματος σπουδών.

Παρά ταύτα όμως, όλες οι παθογένειες παραμένουν. Ήρθε και ο νέος, αισχρός νόμος του κ. Γαβρόγλου για να ολοκληρώσει το πισωγύρισμα στη δεκαετία του 1980.

Πέραν των γενικών στρεβλώσεων, ένα γεγονός που αφορά ειδικά το Τμήμα μας πρέπει να το αναδείξω ευρύτερα. 

Υπέπεσε στην αντίληψή μου βιβλίο που διανέμεται ως σύγγραμμα στους φοιτητές μας. Το βιβλίο είναι επιεικώς άθλιο. Άσκησα λοιπόν εγγράφως μια δίκαιη αλλά σκληρή κρητική του εν λόγω βιβλίου, την κοινοποίησα σε όλους τους συναδέλφους και τους κάλεσα να μη εγκρίνουμε τη διανομή του, αφού ο νόμος ρητά προβλέπει την έγκριση των διανεμόμενων βιβλίων από τη Γενική Συνέλευση του Τμήματος. Για να διασφαλίσω μάλιστα την αντικειμενικότητα, κάλεσα τους συναδέλφους μου, αν έχουν κάποια αντίρρηση ως προς την κριτική που άσκησα στο εν λόγω βιβλίο, να μου τη γνωστοποιήσουν για άρση ενδεχόμενου από εμένα λάθους. 

Ουδείς εξ αυτών αντέκρουσε την κριτική μου. ΟΥΔΕΙΣ. Τούτου δοθέντος, θα ανέμενε κανείς πως η Γενική Συνέλευση δεν θα ενέκρινε τη διανομή, δεχόμενη την κριτική μου. Αυτό επιτάσσει τουλάχιστον η λογική. 

Και όμως το βιβλίο εγκρίθηκε προς διανομή. Πως, από ποιους, θα ρωτηθείτε. Απλά με 3 ψήφους υπέρ και 1 κατά, το βιβλίο .....εγκρίθηκε. Θα μου πείτε: Μα καλά, τέσσερα είναι τα μέλη της Γενικής Συνέλευσης; Όχι βέβαια. Είκοσι τέσσερα είναι, αλλά, «να ρε παιδάκι μου, είναι καιρός τώρα να χαλάμε καρδιές;» Και πως δεν θα χαλάσουμε καρδιές; Με την απουσία μας. Με την σιωπή μας. Η μεθόδευση υπήρξε πλήρης. Το αίτημά μου να αναβληθεί η συζήτηση, έτσι ώστε να παραστούν τουλάχιστον οι συνάδελφοι που έχουν επιστημονική άποψη επί του θέματος, απορρίφθηκε.  

Οι Λατίνοι το έλεγαν σωστά: qui tacet consentit (όποιος σιωπά συναινεί).    

Πρόγραμμα εξετάσεων

Για την ταχύτερη και έγκαιρη ενημέρωση των υποψηφίων, αναρτώ και εδώ την Ανακοίνωση για τη διεξαγωγή των γραπτών εξετάσεων της Κατεύθυνσης «Εθνική και Ενωσιακή Διοίκηση».

                                                           ΑΝΑΚΟΊΝΩΣΗ

Καλούνται οι υποψήφιοι για την Κατεύθυνση «Εθνική και Ενωσιακή Διοίκηση» να προσέλθουν στις γραπτές εξετάσεις σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα:

1. Συνταγματικό Δίκαιο, 27/9/2017 και ώρα 16 -18 μμ.

2. Ευρωπαϊκό Δίκαιο, 28/9/2017 και ώρα 16 - 18 μμ.

3. Διοικητικό Δίκαιο, 2/10/2017 και ώρα 16 - 18 μμ.

Οι αίθουσες διεξαγωγής των εξετάσεων θα ανακοινωθούν αργότερα.

Από τις γραπτές εξετάσεις αποκλείονται οι παρακάτω υποψήφιοι, λόγω μη συνάφειας του βασικού τους πτυχίου με το αντικείμενο του ΜΠΣ. 

1. Μπαλτά Δήμητρα

2. Μπέλλου Ευφροσύνη

3. Σοφού - Αγγελοπούλου Αικατερίνη. 

Ο πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής

Καθ. Παπαγιάννης Δον. 

Από τις εικόνες του καλοκαιριού

Σε τραπέζι ταχυφαγείου στην Ηγουμενίτσα παρακάθονται η ευτραφής μαμά, μια φίλη της και ο σύζυγός της. Δίπλα στο τραπέζι και στην πλευρά της ευτραφούς μαμάς στέκει τροχήλατο καροτσάκι εντός του οποίου κείται μωρό που σε καμία περίπτωση δεν υπερβαίνει τους 18 μήνες.

Η ευτραφής μαμά έχει μπροστά της μια γιγαντιαία πιατέλα μακαρονάδας. Εφορμά επ’ αυτής- ομολογουμένως - με προσεκτικές κινήσεις. (Αρχικά την είχα μάλλον παρεξηγήσει για την ταχύτητα  των εφορμήσεων, αλλά η εγγύτερη παρατήρηση αποκατάστησε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση).

Συζητά με την παρέα της τα γνωστά. Για το που κατάντησαν τη χώρα οι πολιτικοί, που είναι όλοι κλέφτες, οι ξένοι και βεβαίως η Μέρκελ και ο Σόϊμπλε…...

Στο μωρό έχει δώσει ένα κινητό με σχετικά μεγάλη οθόνη. Το μωρό είναι πραγματικά απορροφημένο. Παρατηρεί σχεδόν σαν καρφωμένο την οθόνη. Καμιά άλλη αντίδραση. Πραγματικά αποσβολωμένο. Ανέκφραστα ρουφάει την οθόνη.

Η μαμά τείνει  κάπου – κάπου μια κουταλιά με μακαρόνια προς το στόμα του, αλλά το μωρό αδιαφορεί πλήρως. Είναι ολοκληρωτικά αφοσιωμένο στην οθόνη. Η μαμά δεν επιμένει. Το φορτίο της κουταλιάς καταλήγει στη στοματική της κοιλότητα.  Η σκηνή επαναλαμβάνεται για τουλάχιστον μισή ώρα. Η συζήτηση εντωμεταξύ είχε μεταφερθεί στο «σουρβάϊβορ»....

Το μωρό ακίνητο. Ανέκφραστο. Αποσβολωμένο. Καρφωμένο. Αφοσιωμένο στην οθόνη.

Ζητήθηκε ο λογαριασμός. Πληρώθηκε. Το καροτσάκι τέθηκε σε κίνηση από τη μαμά.

Το μωρό ακίνητο. Ανέκφραστο. Αποσβολωμένο. Καρφωμένο. Αφοσιωμένο στην οθόνη…. 

Από τα αναγνώσματα του καλοκαιριού

Ανάμεσα στα καλοκαιρινά αναγνώσματά μου ήταν και ο Οθέλος του Σαίξπηρ. Ένας διάλογος με εντυπωσίασε και σκέφτηκα να τον μοιραστώ μαζί σας. 

Στην εμφανισθείσα συμφορά, ο Δόγης παρηγορεί τον πατέρα Βραβάντιο με τούτα τα λόγια:

Δόγης

«Όταν δεν έχει θεραπεία το κακό, η θλίψη σταματάει,

γιατί σκεφτόμαστε πόσο χειρότερα μπορούσε να ‘χε πάει.

Ποτέ σου μη θρηνείς για ένα κακό που ‘χει τελειώσει:

αυτός σου ο θρήνος νέες συμφορές θα σου χρεώσει.

Αν ό,τι σ’ άρπαξε η τύχη πίσω δεν μπορείς να της ζητήσεις,

κάνε υπομονή: είν’ ο καλύτερος τρόπος να την περιφρονήσεις.

Κλέβεις τον κλέφτη, όταν σε κλέβει και χαμογελάς,

αλλά κλέβεις τον εαυτό σου όταν για το ανεπίστρεπτο πονάς.».

Πολύ καλό θα έλεγε κανείς. Αλλά ο πατέρας Βραβάντιος τον προσγειώνει στη σκληρή πραγματικότητα με τούτα τα λόγια:

Βραβάντιος

«Η παροιμία είναι καλή σ’ όποιον δεν υποφέρει

γιατί μονάχα τέρψη στ’ αυτάκια του θα φέρει,

όμως είναι αφόρητη για κάποιον που ‘χει θλίψη,

γιατί δανείζεται κουράγιο απ’ την υπομονή, που ήδη του ‘χει λείψει.

Οι παροιμίες περιέχουνε χολή και μέλι σε ίσες δόσεις:

διπλή εξήγηση και ισότιμη μπορείς σ’ όλες να δώσεις.

Όμως τα λόγια είναι λόγια και σε μια καρδιά κομματιασμένη

κακό χειρότερο να κάνουνε τα’ αυτιά δεν απομένει.».