Πράματα και θάματα

Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού "the books' journal" δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο μου. Διαβάστε και ...θαυμάστε την πτωχευμένη Ελλάδα του 2014. 

"Μια ιστορία πανεπιστημιακού και πολιτικού κυνισμού

«Το μεγάλο στοίχημα» του ήθους

                                                Του Παπαγιάννη Δονάτου

                                                            Καθηγητή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Σύμπασα η ελληνική κοινωνία έμεινε άναυδη με την απίστευτη συμπεριφορά και τα τερτίπια του Μ. Λιάπη. Μόνο σε υποσαχάρια κοινωνία θα μπορούσε να εκδηλωθεί παρόμοια συμπεριφορά. Είναι όμως η μοναδική; Δυστυχώς όχι.

Πάμε να δούμε άλλη μια εξίσου απίστευτη ιστορία, που δεν αφορά τώρα συνταξιούχους δημόσιους άνδρες, αλλά εν ενεργεία υπουργούς και ο αναγνώστης ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

Το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου ανακηρύσσει διδάκτορα μια υποψηφία κατά ευθεία παράβαση του νόμου, αφού για να γίνει δεκτή μια διδακτορική διατριβή, απαιτούνται 5 θετικές ψήφοι από την αρμόδια να κρίνει επταμελή επιτροπή. Η συγκεκριμένη υποψηφία έλαβε 4 ψήφους υπέρ και μια κατά, ενώ δύο μέλη της επιτροπής ήταν απόντα. Κατά συνέπεια η υποψηφία δεν μπορούσε να ανακηρυχθεί διδάκτωρ, αφού σύμφωνα με τη ρητή διάταξη του νόμου δεν έλαβε 5 θετικές ψήφους. Παρά ταύτα το Τμήμα Κοινωνιολογίας την ανακήρυξε διδάκτορα…. Πως, γιατί είναι θέμα, που υποθέτω, ότι θα ελεγχθεί, αλλά δεν είναι του παρόντος.

Εν συνεχεία το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του ίδιου Πανεπιστημίου προκήρυξε μια θέση λέκτορα, με γνωστικό αντικείμενο κομμένο και ραμμένο ακριβώς στα μέτρα της παρανόμως ανακηρυχθείσας διδάκτορος. Μόνο τη φωτογραφία της δεν έβαλαν στην προκήρυξη. Όπως υποπτεύεται ο αναγνώστης, η μη έχουσα κατά νόμο διδακτορικό δίπλωμα, εκλέχθηκε στη θέση του λέκτορα. Δηλαδή κατέλαβε θέση ακαδημαϊκού δασκάλου χωρίς να έχει τα νόμιμα προσόντα.

Για κακή τύχη όμως, ο συνυποψήφιος για την εν λόγω θέση προσέφυγε στο αρμόδιο δικαστήριο, το οποίο και αποφάνθηκε τελεσίδικα, ότι η εν λόγω κακώς κατέλαβε τη συγκεκριμένη θέση λέκτορα γιατί δεν κατέχει κατά νόμο διδακτορικό δίπλωμα!. Πάλι καλά θα ψελλίσει ενδεχομένως ο ανυποψίαστος αναγνώστης.  Αποκαταστάθηκε τουλάχιστον η νομιμότητα.  

Όμως, εδώ είναι … Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε….. Δεν θα αναφερθώ στο Γολγοθά του συνυποψηφίου και στον εμπαιγμό του από τη Διοίκηση τόσο σε επίπεδο Παντείου Πανεπιστημίου όσο και του αρμόδιου Υπουργείου Εθνικής Παιδείας. Απλά προειδοποιώ τον αναγνώστη, αν στέκεται όρθιος να καθίσει (για λόγους ασφαλείας) και να συνεχίσει την ανάγνωση.

Ενώπιον του τεράστιου κινδύνου να απολέσει η γαλαζοαίματη την ακαδημαϊκή της θέση, επιστρατεύεται το βαρύ πυροβολικό. Με πρόταση του αρμόδιου υπουργού κ. Αρβανιτόπουλου η Βουλή των Ελλήνων (ναι φίλε αναγνώστη, η Βουλή των Ελλήνων) ψηφίζει νόμο που λέει: αν ο υποψήφιος διδάκτορας έλαβε 4 ψήφους η διατριβή θεωρείται νομίμως εγκεκριμένη!!!

Όπως καταλαβαίνετε η όλη κινητοποίηση προφανώς και δεν αφορά έναν όποιο  κοινό θνητό. Θέλετε να μάθετε ποια είναι η γαλαζοαίματη; Δεν ξέρω την ακριβή θέση που κατέχει (διευθύντρια;) στο πολιτικό γραφείο του υπουργού Διοικητικής μεταρρύθμισης. Πάντως όμως ανήκει στον πυρήνα του Γραφείου του υπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη. Στο γραφείο του υπουργού δηλαδή, που με στόμφο 80 αυτοκρατόρων υπόσχεται στον ελληνικό λαό να διώξει τους παράνομους και τους ανίκανους από το ελληνικό δημόσιο!! Αυτό όμως ισχύει για τα παιδιά του … λαουτζίκου!!! Για τα δικά μας παιδιά όμως ψηφίζουμε ειδικό νόμο που κατατάσσει  την Ελλάδα στις θεσμικά υπανάπτυκτες χώρες. Που αλλού στον κόσμο αλήθεια, θα τολμούσε βουλή να ανατρέψει δικαστική απόφαση;

Πέρα όμως από τις καθαρά νομικές διαστάσεις της υπόθεσης  εγώ ρωτάω: ποιανού η απαξία της πράξης είναι η πλέον ανήθικη;  Του Λιάπη ή των Μητσοτάκη – Αρβανιτόπουλου; Ποιος ευτελίζει περισσότερο τους θεσμούς; Ποιος καταλύει την έννοια του κράτους δικαίου; Ποιος διασύρει το κύρος του πολιτικού κόσμου; Είναι δυνατόν στην πτωχευμένη Ελλάδα του 2014, αυτός ο υπουργός που βάζει την υπογραφή του για απολύσεις χιλιάδων εργαζομένων, ταυτόχρονα να χρησιμοποιεί τέτοια αισχρά μέσα για να σώσει τα δικά του παιδιά;  Επειδή διατρέχω τον κίνδυνο να υπερβώ τα όρια της ευπρέπειας, επιτρέψτε μου να μη συνεχίσω και απλά να αναφωνήσω:

Ουέ υμίν Φαρισαίοι υποκριταί….

ΥΓ. Δανείστηκα τον τίτλο του παρόντος σημειώματος (τροποποιώντας τον ελαφρά) από άρθρο του κ. Αρβανιτόπουλου στα ΝΕΑ με τίτλο «Το μεγάλο στοίχημα της παιδείας»….".