Η αγία ελληνική οικογένεια

Μέρες που είναι λοιπόν και με αφορμή τις αρλούμπες του Βύρωνα Πολύδωρα για τη σχέση του Έλληνα με την ιδιοκτησία, ας θυμηθούμε τι δήλωσε ο ίδιος ανήρ με αφορμή τις κατηγορίες που δέχθηκε, όταν τη μία και μοναδική μέρα που έμεινε πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, την πρώτη και μόνη πράξη που υπέγραψε, ήταν ο διορισμός της κόρης του στη Βουλή!!. 

Απολαύστε τον...

«Δεν παριστάνω τον Αγαμέμνονα, ούτε διανοούμαι να θυσιάσω τη Μαργαρίτα μου. Δεν έκανα τίποτα παράνομο και τίποτα ανήθικο. Δεν θυσιάζω την άξια συνεργάτιδά μου. Δεν γίνομαι "θυσιαστής" της θυγατέρας μου για οποιουσδήποτε λόγους. Μάλιστα για έναν απόπλου αμφίβολο ούτως ή άλλως. Για να δείξω έμπρακτη μετάνοια για το κακό που δεν έκανα; Ή για να ενοχοποιήσω αδίκως την Μαργαρίτα μου που ποτέ και κανέναν δεν προκάλεσε παρά μόνο τους ασπάλακες των καταγωγίων και τούτο γιατί είναι κόρη μου; 

Αλλά και προπαντός δεν τη θυσιάζω, γιατί "έφτυσα αίμα" για να αναθρέψω τα παιδιά μου. Και δεν έχω στον κώδικά μου εγώ την οικογένεια και τα παιδιά μου σαν κάτι το θεωρητικό και κοσμικό. Την έχω σαν θρησκεία. Σαν κάτι ιερό. Και ακόμη, γιατί δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να υποκύψει στις επιταγές-προσταγές των φαύλων υποκριτών και κηνσόρων. Δεν θα ήταν μόνον ήττα. Θα ήταν παραίτηση και παράδοση στους άτιμους για να σώσω… την τιμή μου. Κάτι σαν εκούσιος βιασμός. Όχι!». 

Έχω ή δεν έχω δίκιο λοιπόν, όταν ισχυρίζομαι ότι σ' αυτόν τον τόπο δεν πρόκειται ποτέ να καρπίσει η αρχή της αξιοκρατίας; Ο Βύρων εκφράζει πράγματι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Με λόγια σπαραξικάρδια, που σε κάνουν, ρε παιδί μου, λιώμα... Μέρες που είναι ... 

Διαφορές !!!

Το νέο το ξέρετε: η Ιρλανδία είναι η πρώτη χώρα που εξέρχεται από τα μνημόνια. Εκείνο όμως που δεν ξέρετε είναι ότι ο πρωθυπουργός της Ιρλανδίας Έντα Κένι απηύθυνε με την ευκαιρία διάγγελμα στον ιρλανδικό λαό. Ξέρετε ποιο ήταν ένα από τα πρώτα μελήματά του; Να ευχαριστήσει τους δανειστές για την παρασχεθείσα βοήθεια και να υπογραμμίσει ότι η λιτότητα θα συνεχιστεί!!!

Για φανταστείτε αντίστοιχη αντίδραση στην καθ' ημάς ανατολή; Μπορείτε; Εδώ είναι ... Βαλκάνια μπρε!!!!!

Πάμε στοίχημα;

Καθώς όλοι μένουν άναυδοι με το Μιχαλάκη το Λιάπη (ναι, ναι την έχει στο DNA του ο Έλληνας τη νομιμότητα), εμένα ο λογισμός μου φτερουγίζει στην αγία «ελληνική οικογένεια».

Γιατί; Γιατί η εν λόγω υπόθεση φωτογραφίζει  ευκρινέστατα την ελληνική κοινωνία. Το απόκρυφο όνειρό της. Να τακτοποιηθεί το παιδί. Σήμερα το δικό σου, αύριο το δικό μου. Πάνω και πέρα από ιδεολογίες και τα τοιαύτα, θέμα πρώτο: να τακτοποιηθεί το παιδί…..

Υπερβάλλω; Δείτε: η οικογένεια Καραμανλή έχει και άλλον κλώνο, πέραν των γνωστών, που κατά τις πληροφορίες του τύπου θα είναι υποψήφιος βουλευτής στις Σέρρες.

Πάμε στοίχημα λοιπόν, ότι η ελληνική κοινωνία (ο  Έλληνας ψηφοφόρος δηλαδή) θα εκλέξει αβίαστα, σχεδόν αυτονόητα, και αυτόν τον κλώνο στη Βουλή των Ελλήνων; Γιατί; Μα για να διατηρείται ζωντανή η κρατούσα αντίληψη και η εναγώνια προσμονή: σήμερα το δικό σου, αύριο το δικό μου….

ΥΓ. Άσχετο. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, αυτός ο ένθερμος και μαχητικός υπέρμαχος της επιστροφής στη δραχμή, γιατί τις ….μικροοικονομίες του τις έχει κατατεθειμένες σε ελβετικά φράγκα και σε λίρες Αγγλίας; 

.... τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα

Το αμφιθέατρο έχει τις δικές του χάρες. Τις δικές του εκπλήξεις. Έτσι, απ’ την αρχή της επικουρικότητας στο Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η κουβέντα, χωρίς λόγο και αιτία, ξεστράτισε στην επικοινωνία γονιών και φοιτητών. Και το ερώτημα ουρανοκατέβατο: «πόσες φορές επικοινωνείς με τη μαμά;». «Τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα», η αφοπλιστική και ειλικρινής απάντηση!!!!  Και η συγκεκριμένη πρακτική επιβεβαιώθηκε  σε ποσοστό που ξεπερνούσε το 70% των παρόντων.

Τουλάχιστον δυο φορές την ημέρα. …..

Δεν έχω καμιά αμφιβολία. Ολόκληρη η παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας στο φοιτητικό αμφιθέατρο. Ο υπερπροστατευτισμός της ελληνικής οικογένειας σε όλο του το μεγαλείο. Η παθολογική αλληλεξάρτηση γονιών και κλώνων και οι εντεύθεν παραλυτικές της συνέπειες. Η ολοκληρωτική αφιέρωση στα παιδιά και στη φαμίλια και έξω από αυτή «γαία πυρί μιχθήτω». Η προφανής και ανατριχιαστική ανασφάλεια για ενήλικες και ακαδημαϊκούς άνδρες και γυναίκες.

Με συγχωρείτε αλλά σας παρακαλώ σκεφθείτε: σε μια τέτοια κοινωνία, μπορεί να καρπίσει η αρχή της αξιοκρατίας;

Ελληναρά, Ελληναρά, δεν θα γίνεις .. Αλβανός ποτέ !!

Στο αγαπημένο μου βουνό της Ηλιούπολης, απολαμβάνω το πρωινό μου τζόκινγκ. Τακτικά συναντάω έναν επίσης τακτικό περιπατητή (συχνά συνοδευόμενο από τη γυναίκα του). Το πρόσωπό του, είναι το κλασσικό πρότυπο της ελληνικής επαρχίας. Ξέρετε εσείς αυτό το πρόσωπο. Σκαμμένο από τη σκληράδα της ζωής. Αγριεμένο από το αντάμωμα με το χώμα και την πέτρα. Γι' αυτό και μου είναι απίστευτα συμπαθές. Λέω αυθόρμητα "καλημέρα" με ένα πλατύ χαμόγελο πάντα, όταν τον συναντάω. Μου το ανταποδίδει χωρίς κανένα φτιασίδωμα.

Αυτό το χαμόγελο όμως μετατράπηκε σε έναν ένθερμο θαυμασμό, όταν τον είδα κάποια μέρα, φορώντας γάντια της δουλειάς, να μαζεύει στο βουνό τα πλαστικά μπουκάλια και όλα τα απορρίμματα, που οι απαίδευτοι συμπατριώτες μας πετάνε όπου τους βολεύει. Από εκείνη την ημέρα, ψάχνω αφορμή για να του μιλήσω. Να του εκφράσω το θαυμασμό μου.

Χτες όμως το αντάμωμα δεν ήταν όπως το καθημερινό. Δεν ανταμώσαμε δηλ. face to face, όπως λένε οι σύγχρονοι επιδειξιομανείς συμπατριώτες μας. Δεν συναντηθήκαμε δηλ. από αντίθετες κατευθύνσεις. Προπορεύονταν (συνοδεύονταν από τη γυναίκα του) εμού και εγώ τους πλησίαζα εκ των όπισθεν. Όσο πλησίαζα άκουγα ευδιάκριτα τη συνομιλία τους. Τη φωνή τους. Μου ήταν αδιανόητο. Απίστευτο. Δεν πίστευα στ' αυτιά μου.  Δεν ήταν ελληνικά, αυτά που άκουγα.

Ήταν ... αλβανικά !!!!

Αν και δεν ομοιοκαταλεκτεί, μου ήρθε αυθόρμητα στο νου: Ελληναρά, Ελληναρά, δεν θα γίνεις Αλβανός ποτέ....