Τον τελευταίο καιρό στα συχνά ερωτήματα που δέχομαι, ως προς το αν υπάρχει ελπίδα σχετικά με το ελληνικό δράμα, καταλαμβάνομαι από καταθλιπτικά φαινόμενα. Γιατί; Γιατί από κανέναν δεν διαπιστώνω μια προσπάθεια αναστοχασμού. Μοιραίοι κι' άβουλοι συνεχίζουμε την ελεύθερη πτώση στου "κακού τη σκάλα". Μας φταίνε εκείνοι, οι άλλοι, όχι εμείς, λες και στις δημοκρατίες ανώτατο όργανο δεν είναι ο λαός ("εν στενή εννοία" όπως μαθαίνουμε στο Συνταγματικό Δίκαιο), αλλά οι άλλοι, εκείνοι, οι κακοί (που πάντα όμως εμείς εκλέγουμε εν πλήρη ελευθερία....).
Και ξάφνου εκεί στην καταχνιά και στο βαθύ σκοτάδι μια βαθιά χαραγιά φωτός λάμπει, φεγγοβολά στον ορίζοντα. Και με γεμίζει δύναμη και ελπίδα. Ναι, όταν υπάρχουν τέτοιοι Έλληνες και τέτοιοι δικαστές όπως ο πρωτοδίκης Γρεβενών Μιχάλης Ντόστας, η ελπίδα δεν έσβησε. Υπάρχει. Δεν θα χαθούμε. Διαβάστε σας παρακαλώ στην ιστοσελίδα: http://www.ethemis.gr/o-ellinas-dikastis-ke-o-sokratis-2/ ένα υπέροχο κείμενο και θα συμφωνήσετε μαζί μου. Διαβάστε το. Θα γεμίσετε ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου