Κακοί οιωνοί

Να ’μαστε πάλι εδώ. Καλή ακαδημαϊκή χρονιά. Η σελίδα σας υπόσχεται να παραμείνει το ίδιο μαχητική. Ο στόχος ένας και μοναδικός: να επαναφέρομε στο Τμήμα μας και στο Πανεπιστήμιό μας σε ισχύ τα αυτονόητα. Να πατάξομε την παρανομία, τη διαφθορά, τη διαπλοκή. Να προτάξομε την αρχή της νομιμότητας, της αριστείας, να αποκαταστήσομε την ακαδημαϊκή ηθική και δεοντολογία.

Είχα σχεδιάσει διαφορετικά το ξεκίνημα τούτης της επικοινωνίας μας. Όμως η επικαιρότητα φαίνεται πως με ξεπερνάει.

Σχεδίαζα καταρχήν να μοιραστώ μαζί σας τις εμπειρίες μου ως υποψηφίου προέδρου. Έζησα στιγμές εκπάγλου ομορφιάς. Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, την οποία έζησα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Άντεξα απίθανες συζητήσεις, άκουσα μίζερες και θλιβερές απόψεις και κοσμοθεωρίες, έζησα σκηνές που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν από εμετικές μέχρις εξόχως γαργαλιστικές. Κρίμα. Δεν μπορώ να τις κοινοποιήσω. Ίσως όμως καταγράψω τις εμπειρίες μου σε ένα βιβλίο με αντικείμενο το προφίλ του σύγχρονου Έλληνα πανεπιστημιακού δασκάλου και φοιτητή.

Σε κάθε περίπτωση όμως δύο γεγονότα αυτής της περιόδου, τα οποία αναδεικνύουν ανάγλυφα το πνεύμα της εποχής και δεν προοιωνίζουν τίποτα το αισιόδοξο, πρέπει εδώ να επισημανθούν και να υπογραμμιστούν.

Το πρώτο: Από τούτη την ιστοσελίδα κάλεσα τον Πρύτανη κ. Τσίρη και τον Πρόεδρο του Τμήματος κ. Περεντίδη (για συγκεκριμένους λόγους) να προσφέρουν μια ελάχιστη υπηρεσία στο Πανεπιστήμιό μας: να φύγουν. Ο κ. Τσίρης άκουσε εν μέρει την προτροπή μου. Έφυγε από το Τμήμα μας και πήγε στο Τμήμα Κοινωνιολογίας. Η μετακίνηση προϋποθέτει εγκριτική απόφαση του Τμήματος που επιθυμεί την μετάκληση του πρωτοβάθμιου καθηγητή, όπως επίσης και εγκριτική απόφαση του Τμήματος στο οποίο υπηρετεί ήδη ο καθηγητής. Η όλη διαδικασία ολοκληρώνεται με τη δημοσίευση της απόφασης στο ΦΕΚ. Από την όλη διαδικασία προκύπτει, ότι το ουσιώδες μέρος της μετακίνησης αποτελούν οι δύο εγκριτικές αποφάσεις των αρμοδίων Τμημάτων, ενώ η δημοσίευση στο ΦΕΚ είναι μια καθαρά τυπική διαδικασία.

Όταν διεξήχθησαν οι εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο Τμήμα μας, η διαδικασία μετακίνησης του κ. Τσίρη είχε ολοκληρωθεί με τις θετικές αποφάσεις των δύο Τμημάτων και έμενε μόνο η δημοσίευση στο ΦΕΚ. Κατά συνέπεια ο κ. πρύτανης είχε κατ’ ουσία μετακινηθεί στο νέο του Τμήμα και μόνο για λίγο και εντελώς τυπικά παρέμενε στο Τμήμα μας. Θέτω προς συζήτηση τούτο το ερώτημα: καλύπτονταν δεοντολογικά ο πρύτανης του πανεπιστημίου μας να ψηφίσει στις εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο Τμήμα μας, όταν η μετακίνησή του σε άλλο Τμήμα και μάλιστα ύστερα από επιθυμία του, είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί; Με ποια λογική ο κ. Τσίρης συν-προδιόρισε με την ψήφο του τις τύχες ενός Τμήματος στο οποίο δεν ήθελε πια να μετέχει; Τελικά: το νόμιμο είναι και ηθικό; Ένα πρύτανης ανωτάτου πνευματικού ιδρύματος δεν πρέπει να είναι υπεράνω πάσης υποψίας;

Το δεύτερο: σε τούτη εδώ την ιστοσελίδα ισχυρίστηκα, ότι τα προγράμματα σπουδών στο Πανεπιστήμιό μας δεν ανταποκρίνονται – κατά ένα μεγάλο μέρος – στις ανάγκες των φοιτητών, αλλά στις ανάγκες των καθηγητών. Θέλετε απόδειξη για τη βαρύτατη αυτή διαπίστωση; Δείτε:

Το Τμήμα Κοινωνιολογίας έχει ένα πλούσιο πρόγραμμα σπουδών με μια ευρύτατη γκάμα μαθημάτων. Δεν έχει όμως κανένα, μα κανένα μάθημα Συνταγματικού Δικαίου, γνωστικό αντικείμενο που διδάσκει και θεραπεύει ο πρύτανης κ. Τσίρης. Ερωτάται, ποιο μάθημα θα διδάξει ο κ. Τσίρης στο Τμήμα Κοινωνιολογίας και ποια διδακτική ανάγκη καλείται να καλύψει εκεί; Ένα εκ των δύο θα συμβεί: Ή θα μείνει άνεργος ή θα του δημιουργηθεί μάθημα, υποθέτω στο γνωστικό αντικείμενο του Συνταγματικού Δικαίου, για να μπορεί να διδάξει. Ποια σχέση μπορεί να έχει η Κοινωνιολογία με το Συνταγματικό Δίκαιο; Θέτω προς συζήτηση το ερώτημα: ποιανού ανάγκη εξυπηρετείται εν προκειμένω: του φοιτητή ή του καθηγητή; Το συμπέρασμα δικό σας.

Υ.Γ. Βεβαίως και δεν παραγνωρίζω, ότι ένας ολοκληρωμένος κοινωνιολόγος πρέπει να γνωρίζει τις … αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας, ή τη διεθνή προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων!! Αλλοίμονο. Κι εγώ αν είχα διδαχθεί στη Νομική οικονομικά, κοινωνιολογία και πολιτική επιστήμη, θα καταλάβαινα ίσως γιατί πάει «κατά κρημνόν», για πτώχευση τούτος ο έρμος ο τόπος ….