Στου κακού τη σκάλα ...

Στην εκτεταμένη σαπίλα που μας περιβάλλει, φυσικό μου φαίνεται να αναζητεί κάποιος μικρές οάσεις στο χώρο του πανεπιστημίου, όπου η αναζήτηση της γνώσης, η έρευνα για το καινούργιο, η πρωτοπορία της διανόησης, το ακαδημαϊκό ήθος θα λάμπρυναν και θα καθοδηγούσαν το δύσμοιρο τούτο τόπο.

Τι κρίμα όμως, οάσεις δεν υπάρχουν πια. Και αυτό είναι το δράμα μας σήμερα. Οι χώροι, που όταν ήμουν παιδί τους θεωρούσα ιερούς και σχεδόν άβατους, που ένοιωθα δέος έστω και να προφέρω λέξεις, όπως π.χ. «σύγκλητος», «σώμα εκλεκτόρων», «πρύτανης», τώρα πια ξεθώριασαν. Απαξιώθηκαν μέσα μου σχεδόν πλήρως. Βλέπω μπροστά μου μια απέραντη έρημο.

Ελάτε να δούμε μαζί και τούτη την ιστορία και πείτε μου αν έχω δίκιο να καταλαμβάνομαι από απέραντη μελαγχολία. Πάλι στο μικρόκοσμο του Παντείου Πανεπιστημίου. Προσέξτε παρακαλώ τις ημερομηνίες.

Την 8η Μαΐου 2009 δημοσιεύεται απόφαση του Αρείου Πάγου με την οποία απορρίπτεται αναίρεση καθηγητή του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης και έτσι η τελεσίδικη καταδίκη του για διάπραξη του πλέον επονείδιστου εγκλήματος, που μπορεί να διαπράξει πανεπιστημιακός δάσκαλος (κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας), κατέστη αμετάκλητη. (Δεσμευτήκαμε ότι θα λέμε ονόματα, αλλά εν προκειμένω και στο βαθμό που υπήρξε καταδίκη από τη Δικαιοσύνη, το όνομα δεν χρειάζεται. Η τιμωρία είναι υπέρ αρκετή).

Την 1η Ιουνίου 2009 ο αμετακλήτως καταδικασθείς καθηγητής ζητάει από το Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης ... ετήσια εκπαιδευτική άδεια εσωτερικού !!!

Την 29η Ιουνίου 2009 ο πρύτανης του Πανεπιστημίου μας, πρώην πρόεδρος του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης, ενεργό μέλος της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος, καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου κ. Τσίρης (έχουν σημασία όλες οι παραπάνω ιδιότητες) πληροφορείται εγγράφως, με συνημμένες την τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση του Εφετείου και την απορριπτική του Αρείου Πάγου, την αμετάκλητη καταδίκη του στενού συναδέλφου του. (Διαψεύσεις και άλλες παρεμφερείς αηδίες δεν γίνονται δεκτές ... Απλά, για την υποβοήθηση οποιουδήποτε δυσπιστούντος, γνωστοποιώ το έγγραφο: φέρει αριθμό πρωτοκόλλου 3166/29-6-09 του Παντείου Πανεπιστημίου). Το ίδιο έγγραφο κοινοποιείται ταυτόχρονα και στον πρόεδρο του Τμήματος, με τη σαφή μάλιστα παράκληση «να φέρει το θέμα προς συζήτηση στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος». Παραλήπτης της κοινοποίησης ο αναπληρωτής πρόεδρος καθηγητής κ. Στ. Περεντίδης.

Την 18η Σεπτεμβρίου 2009 θαυμάστε αντίδραση πανεπιστημιακών ανδρών: Ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος καθηγητής Στ. Περεντίδης, πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης, φέρει την υποβληθείσα αίτηση του αμετακλήτως καταδικασθέντος στη Γενική Συνέλευση προς έγκριση, αποκρύπτει (επαναλαμβάνω) Α-ΠΟ-ΚΡΥ-ΠΤΕΙ το έγγραφο με το οποίο του γνωστοποιήθηκε η αμετάκλητη καταδίκη από τα μέλη της Συνέλευσης (άρθρο 259 Ποινικού Κώδικα, παράβαση καθήκοντος) και η Γενική Συνέλευση, μη γνωρίζοντας την αμετάκλητη καταδίκη, εγκρίνει την εκπαιδευτική άδεια. Με αυτήν την άθλια μεθόδευση (βασανίστηκα να βρω επιεικέστερο χαρακτηρισμό αλλά δεν βρήκα) ο καθηγητής κ. Περεντίδης υφαρπάζει την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης (άρθρο 220 Ποινικού Κώδικα, υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως).

Έξι ακριβώς μέρες μετά, την 24η Σεπτεμβρίου 2009 (...βρε τι ταχύτητες είναι αυτές; Κάποτε ένα έγγραφο, που με αφορούσε, έκανε …. δύο μήνες για να πάει από τη Γραμματεία μας στον αποκάτω όροφο!) ο πρύτανης κ. Τσίρης ... ξεχνάει το υπ. αρθ. 3166/29.6.2009 έγγραφο, με το οποίο του κοινοποιήθηκαν οι σχετικές αποφάσεις της Δικαιοσύνης, ξεχνάει (vertigo;) την αμετάκλητη καταδίκη του στενού συναδέλφου του (όταν ολόκληρο το Πάντειο βοά) και υπογράφει φαρδιά – πλατιά την υπ. αρθ. 54/24-9-2009 Απόφασή του, με την οποία χορηγεί την αιτηθείσα και «ούτω πως» εγκριθείσα εκπαιδευτική άδεια!! (τουλάχιστον ο μισός Ποινικός Κώδικας πληρούται…).

Χρειάζονται σχόλια; Μένει ή δεν μένει άφωνος ο αναγνώστης; Μπορεί κανείς να σιωπήσει μπροστά σε τούτη την κατρακύλα στου κακού τη σκάλα; Θέλετε και το κερασάκι στην τούρτα; Δείτε: την 4η Φεβρουαρίου 2010 ο αμετακλήτως καταδικασθείς και σε εκπαιδευτική άδεια ευρισκόμενος καθηγητής υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης. Την 17η Φεβρουαρίου 2010 ο κ. πρύτανης θυμάται ξαφνικά την αμετάκλητη καταδίκη και παραπέμπει τον καταδικασθέντα στο αρμόδιο Πειθαρχικό Συμβούλιο!!! Θα ρωτηθείτε: γιατί τόσο όψιμα ο κ. Τσίρης θυμήθηκε την αμετάκλητη καταδίκη; Α, αυτό είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο...

Φίλε επισκέπτη

Νιώθω μια απίστευτη απογοήτευση. Στερεύουν τα λόγια. Μονάχα τούτο μπορώ: να κάνω μια έκκληση στους δύο κυρίους. Στον κ. Τσίρη (πρύτανη) και στον κ. Περεντίδη (παρανόμως εκλεγέντα πρόεδρο): φύγετε αμέσως. Τώρα. Χτες. Αύριο θα είναι πολύ αργά ... Δεν έχετε το δικαίωμα να διασύρετε το Πανεπιστήμιό μας και το Τμήμα μας. Το Πανεπιστήμιό μας το τίμησαν εξέχουσες προσωπικότητες της πνευματικής ζωής του τόπου μας και το λάμπρυναν με την παρουσία τους. Δεν έχετε το δικαίωμα να αμαυρώνετε μια λαμπρή ιστορία. Οι φοιτητές μας, πρωτίστως, δεν σας χρωστούν τίποτε, όταν ευτελίζετε κατ’ αυτόν τον τρόπο το πανεπιστήμιο που φοιτούν. Έχετε μια και μοναδική υπηρεσία να τους προσφέρετε: ΦΥΓΕΤΕ ΤΩΡΑ.

Υ.Γ. Ερώτηση: εκείνο το … έρμο το «κώλυμα» ακόμα δεν ήρθη; ... Πονόδοντος πάντως δεν ήταν ...