Από το θεσπρωτικό τύπο

Κοίτα ποιος μιλάει……

                                  

                                    Του Παπαγιάννη Δονάτου

                                    
                                     Καθηγητή του Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Πάντειο Παν/μιο

Σπανίως δίνω σημασία πλέον  στα λεγόμενα των κυβερνώντων και της παρέας τους. Φυλλομετρώντας όμως τη ΘΕΣΠΡΩΤΙΚΗ έπεσα πάνω σε άρθρο του τοπικού μας βουλευτή του ΣΥΡΥΖΑ κ. Κάτση για το θέμα των τηλεοπτικών αδειών.

Τελικά η περιέργεια νίκησε. Διάβασα το άρθρο. ….Καλά να πάθω. Γιατί, ολοκληρώνοντάς το, μετά βίας συγκράτησα το θυμό μου. «Πρέπει να μιλήσουμε με αλήθειες» γράφει ο κ. Κάτσης. ….Κοίτα ποιος μιλάει! Ο εκπρόσωπος του κόμματος, που στη νεοελληνική πολιτική ιστορία δεν καταγράφεται άλλο κόμμα που να έχει πει τόσα πολλά και τόσα αυταπόδεικτα ψέματα, όσα το κόμμα του βουλευτή μας. Φλόμωσαν κυριολεκτικά τον ελληνικό λαό στο ψέμα και με έναν άνευ προηγουμένου κυνισμό συνεχίζουν απτόητοι, νομίζοντας ότι απευθύνονται σε λοβοτομημένους πολίτες. Δεν αισθάνονται την ανάγκη να ζητήσουν μια απλή και ανθρώπινη «συγγνώμη» για όλο αυτό το ψέμα που διακινούσαν και διακινούν χωρίς αιδώ, χωρίς μέτρο.

Συχνά προβάλλουν τον ισχυρισμό, ότι δεν είπαν ψέματα (με ενδιάθετη πρόθεση) αλλά ότι δεν υπολόγισαν σωστά τις αντιδράσεις, ότι εκβιάστηκαν. Αν ισχύει αυτό, τότε είναι προφανώς ανίκανοι και ανεπαρκείς. Αν η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να διαβάσει τους διεθνείς συσχετισμούς, αν δεν γνωρίζει στοιχειωδώς τον τρόπο λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν δεν κατανοεί ευανάγνωστους κανόνες οικονομικής πολιτικής και πίστευαν αφελώς, ότι μπορούν να τους αλλάξουν, τότε πρόκειται για τον ορισμό του ανικάνου και ανεπαρκούς να αναλάβει τις τύχες ενός ολόκληρου λαού.

Ας διαλέξουν λοιπόν: Ή έλεγαν και λένε ασύστολα ψέματα ή πρόκειται περί προφανώς ανικάνων και ανεπαρκών. Σε κάθε περίπτωση πάντως η … σκληρή διαπραγμάτευσή τους  (με τα πουκάμισα έξω και τα σακίδια στην πλάτη) και τα ολέθρια αποτελέσματά της, διδάσκεται ήδη  σε διπλωματικές σχολές του κόσμου ως παράδειγμα προς αποφυγή.

Ας δούμε όμως τι μας λέει ο βουλευτής μας συγκεκριμένα για το κρίσιμο θέμα των τηλεοπτικών αδειών. Μας λέει, λοιπόν, ότι η κυβέρνησή του βάζει τάξη στην ανομία 25 ετών, σύμφωνα με τις διατάξεις του Συντάγματος.

Δεν θα αντιδικήσω με τον κ. Κάτση ως προς τη συνταγματικότητα του εγχειρήματος. Δεν αξίζει τον κόπο. Πρώτα γιατί ο βουλευτής μας δεν επιχειρηματολογεί υπέρ της συνταγματικότητας, και ύστερα, το να επιχειρηματολογείς υπέρ του προφανούς, σημαίνει απλά χάσιμο χρόνου. Είναι τόσο προφανής η αντισυνταγματικότητα του κυβερνητικού μέτρου, που θα καταπέσει στην πρώτη κιόλας απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, πέραν της μη συμβατότητάς του με τους ευρωπαϊκούς κανόνες και το ενωσιακό δίκαιο. Αλλά ας μη ταλαιπωρούμε τον αναγνώστη με τεχνικά ζητήματα.  

Πάμε στην καθαρά πολιτική διάσταση του θέματος. Η κυβέρνησή μας και η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία με τον κ. Κάτση μαζί, θέλει να αντικαταστήσει τις προσωρινές άδειες των τηλεοπτικών σταθμών με μόνιμες και να περιορίσει τα 8 κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας σε 4. Η σκοπιμότητα της ρύθμισης βγάζει … μάτι. Θέλει σε περιβάλλον ελευθερίας, δημοκρατίας και ελεύθερης αγοράς να περιορίσει οποιαδήποτε φωνή στέκεται εναντίον της.  Η μεθόδευση προκαλεί μέχρι και γέλωτα.

Στο προβοκατόρικο ερώτημα γιατί δεν περιορίζετε και τον αριθμό των σούπερ μάρκετ, ο κ. Κάτσης απαντά: η ενημέρωση αποτελεί δημόσιο αγαθό γι΄ αυτό και η Πολιτεία πρέπει να ρυθμίζει την άσκησή του. Μα, αν η ενημέρωση αποτελεί δημόσιο αγαθό τότε γιατί η διαχείρισή του δεν αναλαμβάνεται ολοκληρωτικά από το κράτος, καταργώντας τα ιδιωτικά ΜΜΕ; Γιατί δεν γυρίζουμε στην αλήστου μνήμης ΥΕΝΕΔ; Γιατί με 4 ιδιωτικά κανάλια το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης προστατεύεται, ενώ με 8 κινδυνεύει; Μήπως γιατί τα λιγότερα ελέγχονται καλύτερα; Να υποθέσουμε ότι οι νυν καναλάρχες είναι ύποπτοι, διαπλεκόμενοι και διεφθαρμένοι (αν  και οι …. γάτες  Ιμαλάιων άλλα έχουν να μας διηγηθούν!). Γιατί οι καινούργιοι θα είναι πρότυπα ήθους και νομιμοφροσύνης; Ιδιώτες δεν θα είναι και αυτοί; Το κέρδος δεν θα επιδιώκουν; Γιατί, όταν οι σχετικές μελέτες δικαιολογούν μέχρι 12 συχνότητες στην ελληνική επικράτεια, οι κυβερνώντες επιτρέπουν μόνο 4;

Εκεί όμως που ο βουλευτής μας υπερβάλει εαυτόν, είναι όταν ισχυρίζεται ότι οι νέες ρυθμίσεις θα αποφέρουν ένα σαφές οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό όφελος. Ξέρετε ποιο θεωρεί οικονομικό όφελος; Το γεγονός ότι το κράτος θα εισπράττει φόρους. Προφανώς μας .. «δουλεύει» ο βουλευτής μας. Τι εμποδίζει την κυβέρνησή του να εισπράττει τους φόρους από τους νυν καναλάρχες; Μήπως οι συμφωνίες υπό το βλέμμα .. της γάτας των Ιμαλάϊων; Από πού θα εισπράξουν φόρους, όταν μιλούσαν για 350 εκατομμύρια έσοδα (ακόμα ένα ψέμα) από τις τηλεοπτικές άδειες και τώρα τις πουλάνε με  500.000 έως 2 εκατομμύρια ευρώ την κάθε μια, δηλ. 4 × 2 = 8 εκατομμύρια μάξιμουμ;

Στο σκέλος όμως του «κοινωνικού» οφέλους, ο βουλευτής μας χτυπάει πραγματικά «κόκκινο». «Η ισότητα αποκαθιστά το κοινό περί δικαίου αίσθημα» γράφει. Αν είναι δυνατόν. Δείτε πως κατανοεί την ισότητα ο βουλευτής μας. Η κυβέρνησή του με την ψήφο του βουλευτή μας, επανίδρυσε την κρατική ΕΡΤ με 3.000 περίπου υπαλλήλους. Το παραγόμενο έργο αυτών των εργαζομένων αντικατοπτρίζεται στην τηλεθέαση της ΕΡΤ που καλύπτει μόνο το 5%. Το υπόλοιπο 95% καλύπτεται από τα ιδιωτικά κανάλια. Χρειάζεται κανένα άλλο στοιχείο; Ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει αδρά ένα σχεδόν ανύπαρκτο έργο. Πληρώνει αδρά την εκλογική πελατεία του κυβερνώντος κόμματος και του βουλευτή μας. Βρήκαν όμως δουλειά 3.000 συμπατριώτες μας, θα αντέτεινε ο καλόπιστος αναγνώστης. Κάτι είναι κι’ αυτό.

Είμαι έτοιμος να δεχθώ τον ισχυρισμό, έστω και αν ως φορολογούμενος μου στοιχίζει κάπως ακριβά. Με τον περιορισμό όμως των ιδιωτικών καναλιών από 8 σε 4, όπως αποφάσισε η κυβέρνησή του βουλευτή μας,  θα χάσουν τη δουλειά τους 3.000 περίπου εργαζόμενοι, όπως το ίδιο του το κόμμα τους υπολόγισε. Αυτοί οι άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά στα ιδιωτικά κανάλια, χωρίς καμιά κρατική υποστήριξη, χωρίς να επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο, γιατί πρέπει να χάσουν τη δουλειά τους σε τόσο δύσκολους καιρούς; Ποιον ενοχλούν; Εκείνα, καλά παιδιά, έστω και λίγο τεμπέλικα και τούτα να θυσιαστούν στο βωμό των κομματικών επιδιώξεων του ΣΥΡΥΖΑ;   Έτσι κατανοεί ο Βουλευτής μας την αποκατάσταση του κοινού περί δικαίου αισθήματος;

Ο βουλευτής μας ή έχασε πλήρως την επαφή του με την πραγματικότητα ή εμφορείται από αδιανόητο για νέο άνθρωπο κυνισμό. Συνεχίζει όπως ακριβώς το ίδιο του το κόμμα την ακατάσχετη ψευδολογία, εστιάζοντας σε ένα θέμα που έχει προκαλέσει και προκαλεί συχνά την οργή των τηλεθεατών.  Ο Γιόζεφ Γκέμπελς ήταν ένας από εκείνους που αντιλήφθηκαν ότι η προπαγάνδα πρέπει να έχει λαϊκή απήχηση, αλλά δεν είναι απαραίτητο να διαθέτει λογική βάση ή ακόμη και να είναι αληθινή έστω και κατά προσέγγιση. Είναι αρκετό να προσφέρει σε διαφορετικά τμήματα του κοινού διάφορες ελκυστικές εικόνες, φράσεις και αφηγήσεις.

Όλα αυτά μου προκαλούν θυμό. Και πικρία, όταν θυμάμαι μια κρητική μαντινάδα: «εγέλασές με μια φορά ανάθεμά σε σένα/ εγέλασές με δυο φορές ανάθεμά μου εμένα»……