Ώρες ευθύνης

1.  Οι κυβερνώντες με πρώτο τον πρωθυπουργό ευθέως προσπαθούν να υφαρπάξουν την ψήφο των πολιτών με δύο μεθοδεύσεις: με το ασαφές ερώτημα που θέτουν, παραβιάζοντας ευθέως το Σύνταγμα (για να ψαρέψουν σε θολά νερά) και απευθυνόμενοι όχι στη λογική των πολιτών αλλά στο συναίσθημα (όχι, 1940, Κούγκι, θεατρινίστικα δάκρυα, η Ελλαδάρα  που ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά θυσιάζεται ηρωικώς και δεν συμμαζεύεται).

2.      2. Αυτοί οι αρρωστημένοι εγωισμοί έχουν ιστορικό προηγούμενο ως προς το που οδηγούν. Το 1920 ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν εκλέχτηκε ούτε καν βουλευτής και η σχηματισθείσα κυβέρνηση προκάλεσε δημοψήφισμα για την επαναφορά ή όχι του βασιλιά Κωνσταντίνου. Επικράτησε της λογικής ο φανατισμός. «Τον θέλουμε και θα τον φέρουμε» ήταν η υπερήφανη απάντηση των Ελλήνων απέναντι στην εχθρική στάση των συμμάχων μας για το βασιλιά. Τελικά τον έφεραν με ένα δημοψήφισμα 99% υπέρ της επιστροφής. Μαζί και τη μικρασιατική καταστροφή…..

3.       3. Το πραγματικό ερώτημα που τίθεται ενώπιον του ελληνικού λαού είναι σαφέστατο: «μαζί με τους Ευρωπαίους και τις συμμαχίες μας, ή μόνοι και ανάδελφοι». Ο Ελ. Βενιζέλος είπε κάποτε: «ποτέ δεν βασίστηκα στη δύναμη του ελληνικού στρατού, αλλά στις συμμαχίες που έχτιζα». 

4.      4    Οι Έλληνες έχουμε την επιλογή ή να παρασυρθούμε από το συναίσθημα και τον φανατισμό ή ψύχραιμα να σταθμίσουμε την κατάσταση. Μου είναι αδιανόητο να δω τη χώρα μου να αποχωρεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αλβανία, τα Σκόπια κ.λπ. να εντάσσονται σ’ αυτήν.  

5.     5.  Όσοι ισχυρίζονται ότι δεν μπορούν να μας διώξουν γιατί τάχα δεν υπάρχουν οι σχετικές διατάξεις, τους παρακαλώ να δουν πως ξωπέταξαν το Βαρουφάκη από το Γιούρογκρουπ.  

6.     6.   Ο λαός στη δημοκρατία είναι το ανώτατο όργανο. Έχει την ευθύνη των επιλογών του. Έχει το δικαίωμα στο λάθος. Τις συνέπειες όμως των λαθεμένων επιλογών θα τις πληρώσει αυτός και κανένας άλλος. Κανείς Έλληνας σήμερα δεν έχει το άλλοθι ότι τάχα δεν γνώριζε.