Στο the books΄ journal τεύχος 40 δημοσιεύθηκε ένα άρθρο μου με τίτλο: "το μεγάλο στοίχημα" του ήθους", το οποίο αναπαρήγαγα σε τούτη την ιστοσελίδα με τον τίτλο: "πράματα και θάματα". Για πολλούς λόγους απέφυγα να αναφέρω ονόματα.
Ήδη η θιγόμενη απάντησε στην καταγγελία μου. Μου είναι αδιανόητο να μη παραθέσω την άποψή της. Αναρτώ την απάντησή της, απαλείφοντας όμως και πάλι το όνομά της.
Ο αναγνώστης ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Στο τέλος όμως της απάντησης είμαι υποχρεωμένος να παραθέσω ένα μικρό σχόλιο.
Η μακροσκελής απάντηση:
"Μια επαίσχυντη
πολιτική
δίωξη
στον
Ακαδημαϊκό
χώρο
του
Παντείου
Πανεπιστημίου
Η επιστολή αυτή γράφτηκε ως απάντηση στα ανακριβή
δημοσιεύματα που κυκλοφορούν σχετικά με το πρόσωπό μου, τη θέση μου στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο και με σκοπό να αποκατασταθεί η αλήθεια.
_______________
Ονομάζομαι ............................ Από
το 2008 έως
10 Μαρτίου 2014 ήμουν Λέκτορας στο
Πάντειο Πανεπιστήμιο και
συγκεκριμένα στο
Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης.
Εδώ
και 21 ολόκληρα χρόνια ήμουν συνεργάτης της
οικογένειας Μητσοτάκη. 10 χρόνια συνεργάτης του
πρώην Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και
11 χρόνια συνεργάτης του
Κυριάκου Μητσοτάκη. Τα
τελευταία 5 χρόνια ήμουν διευθύντρια του
πολιτικού γραφείου του
Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το
γεγονός ότι
έχω εργαστεί δίπλα σε
πολιτικούς δεν
με ώθησε ποτέ στην τάση να
εκμεταλλευθώ προς όφελός μου
τη δύναμη της
εξουσίας. Αντιθέτως, όσοι με
γνωρίζουν, μπορούν να
βεβαιώσουν για
την εντιμότητα και
τον επαγγελματισμό μου.
Γι’ αυτό το
λόγο άλλωστε δεν
έχουν να
μου προσάψουν κάτι μεμπτό.
Το
γεγονός όμως ότι
έχω συγκεκριμένες πολιτικές τοποθετήσεις και
εργάστηκα δίπλα σε
συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα, θεωρήθηκε «παράπτωμα» και γι’
αυτό το
λόγο διώχθηκα ανελέητα από
τους δήθεν «δημοκράτες». Και
επειδή κυκλοφορούν ανακρίβειες, βλ. blog
Καθ. Δονάτου Παπαγιάννη, εφημερίδα «Αυγή» κλπ.,
αισθάνομαι την
ανάγκη να
υπερασπιστώ τον
εαυτό μου
και να
παραθέσω τα
γεγονότα.
Το
2000 υπέβαλα τη πρώτη διδακτορική μου
διατριβή και
η τριμελής επιτροπή (Στάμος Παπαστάμου, Αιμίλιος Μεταξόπουλος και
Μαρία Σακαλάκη), όλοι μέλη του
Τμήματος Ψυχολογίας του
Παντείου Πανεπιστημίου, την
ενέκριναν και
μου έδωσαν το
πράσινο φως
να την
υποστηρίξω.
Στην
επταμελή επιτροπή συμμετείχε και
η Καθ.
Τ. Σύμφωνα με
την συγκεκριμένη καθηγήτρια είχα κάνει ένα
μεγάλο λάθος! Στον πρόλογο είχα κάνει αφιέρωση στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο
οποίος εκείνη τη
στιγμή (2000) δεν ήταν καν πολιτικός. Η
κυρία Τ.
αρνήθηκε να
γίνει η
διαδικασία!!! ουρλιάζοντας στην κυριολεξία ότι
δεν θα
υποστηρίξει μία
διατριβή που
έχει αφιέρωση στο
γιο του
αποστάτη!!!
Ας σημειωθεί ότι
μέχρι το
πρωί της
υποστήριξης της
διατριβής μου,
η κ. Τ.
δεν είχε διαβάσει τη
διατριβή. Αυτό ήταν βέβαιο γιατί δεν
την είχε παραλάβει από
τη θυρίδα της
μέχρι το
προηγούμενο βράδυ, όπως με
είχε βεβαιώσει η ίδια τηλεφωνικώς.
Το
ίδιο βράδυ ο
επιβλέπων Καθηγητής, Στάμος Παπαστάμου μού
τηλεφώνησε και
μού είπε επί
λέξει: «αν
θέλετε να
πάρετε διδακτορικό, θα
γράψετε άλλο θέμα και
θα το
πάρετε ...με
καλώς. Δεν
άρεσε στην κυρία Τ.
το θέμα που επιλέξατε». Όπως βλέπετε, έκαναν συμφωνία να
γράψω άλλο διδακτορικό, με
εντελώς διαφορετικό θέμα γιατί δεν
άρεσε το
θέμα που
επέλεξα στην κυρία Τ. και προέκριναν το αποτέλεσμα!!!
Βρήκα
το θάρρος και
τη δύναμη και
έγραψα δεύτερο διδακτορικό. Η
εισηγητική έκθεση υπεγράφη και
πάλι από
τα τρία μέλη της
τριμελούς επιτροπής (Παπαστάμου, Μεταξόπουλο, Σακαλάκη). Στην εισηγητική έκθεση μάλιστα επαινείται η
διδακτορική μου
διατριβή και
αναφέρεται επί
λέξει: «Με
βάση τα
ανωτέρω είναι φανερό ότι
η παρούσα διατριβή προσφέρει για
πρώτη φορά στον ελληνικό χώρο μία
πρωτότυπη και
συγκροτημένη εξέταση του
εθνικού χαρακτήρα υπό
το βλέμμα της
Κοινωνικής Ψυχολογίας».
Υποστήριξα
τη
νέα διατριβή μου
ενώπιον πέντε μελών από
τα επτά της
επιτροπής. Αφού ολοκληρώθηκε η
εξέταση μου
είπαν να
βγω από
την αίθουσα για
να αποφασίσουν. Μετά από
λίγο με
κάλεσαν και
μού ανακοίνωσαν ότι
αναγορεύομαι σε
διδάκτορα και
μού έδωσαν τα
συγχαρητήριά τους. Ύστερα από
μερικούς μήνες και
συγκεκριμένα στις 7.3.2003 ορκίστηκα ενώπιον του
Πρυτάνεως κ.
Ιωάννη Βαβούρα και
αναγορεύθηκα σε
διδάκτορα (Αριθμ. Πρωτ. 280/7.3.2003).
Εδώ
πρέπει να
παραθέσω ότι
ο αποθανών Αιμίλιος Μεταξόπουλος, ο
οποίος είχε υπογράψει θετικά την
εισηγητική μου
έκθεση, μου
είπε ότι
εγκρίνει την
διδακτορική μου
διατριβή, ότι
την ημέρα της
υποστήριξης θα
απουσιάζει αλλά θα
υπογράψει θετικά. Αυτή είναι μία
διαδικασία που
συνηθίζεται στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Η
θετική του
ψήφος όμως δεν
προσμετρήθηκε ποτέ.
Στη
συνέχεια εργάστηκα ως
ωρομίσθια στο
ΤΕΙ Αθηνών και
δίδαξα «Πολιτική Πληροφόρησης».
Εν
τω μεταξύ είχα εκδόσει στις Εκδόσεις Κορφή το
«Συντακτικό της
Νέας Ελληνικής Γλώσσας», Α’
και Β’
Τόμος με
άριστα σχόλια.
Μετά
από μερικά χρόνια υπέβαλα αίτηση για
μία θέση λέκτορα που
προκηρύχθηκε στο
Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του
Παντείου Πανεπιστημίου. Είχα γράψει ήδη
μία Μονογραφία με
τίτλο «Λυκούργου Πολιτικά», Εκδόσεις Λιβάνη, Αθήνα 2005.
Κατά
τη διάρκεια της
κρίσης, επελέγην με
διαφορά σε
σχέση με
τους άλλους υποψηφίους και
με το
ΦΕΚ 1159/29.12.2008 διορίστηκα Λέκτορας στο
Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης.
Την
θέση του
Λέκτορα την
πήρα απολύτως αξιοκρατικά, επειδή αναμφίβολα είχα περισσότερα προσόντα από
τους άλλους υποψηφίους. Είναι στη
διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου ο
σχετικός φάκελλος.
Την
ημέρα όμως της
εκλογής ακούστηκε από
την
τότε Επίκουρη
Καθ. Σοφία Αδάμ ότι
δεν έχω
έγκυρο διδακτορικό τίτλο γιατί το
διδακτορικό μου
φέρει 4 υπογραφές και
όχι 5 όπως απαιτεί ο
νόμος!! Πληροφορήθηκα κι
εγώ εκείνη την
στιγμή αυτό το
γεγονός και
έπεσα από
τα σύννεφα! Πως
ήταν δυνατόν να μου έχουν δώσει τίτλο από τον οποίο έλειπε μια
υπογραφή χωρίς να μου το ανακοινώσουν;
Συγχρόνως πληροφορήθηκα ότι ο Καθ. Στάμος Παπαστάμου ισχυριζόταν ότι
έχασε το
φάκελο μου με το πρακτικό της
αναγόρευσής μου και ότι θα
γίνει ανασύσταση φακέλου!
Όπως
αντιλαμβάνεστε ανασύσταση φακέλου δεν
έγινε ποτέ.
Η
επιτροπή
(για την εκλογή του Λέκτορα), όπως φαίνεται
από τα πρακτικά, έκρινε
ότι εφόσον είχε στα
χέρια της επικυρωμένο αντίγραφο του
τίτλου μου έπρεπε να συνεχίσει τη
διαδικασία και γι’ αυτό προχώρησε
κανονικά στην εκλογή του
υποψηφίου με
τα περισσότερα προσόντα.
Από
τότε άρχισε η ανελέητη δίωξη μου. Ο
ανθυποψήφιος Δημήτριος Καράμπελας προσέφυγε στον τότε Υπουργό Παιδείας κ.
Άρη Σπηλιωτόπουλο, ο
οποίος
(Υπουργός) ζήτησε επικυρωμένα αντίγραφα του
διδακτορικού μου
τίτλου. Διαπίστωσε ότι
είχα γνήσιο τίτλο και
πρωτόκολλο καθομολόγησης και με
επιστολή του έκρινε ότι
η εκλογή δεν
είχε ελάττωμα.
Ο
κ. Καράμπελας προσέφυγε τότε στα
διοικητικά δικαστήρια. Και
το Διοικητικό Εφετείο, τμήμα Η,
στις 6.4.2012 ζήτησε
την ακύρωση της
απόφασης του
Άρη Σπηλιωτόπουλου (όχι
την εκλογή μου)
και ανάπεμψε την
υπόθεση στον νέο Υπουργό Παιδείας για
νέα νόμιμη κρίση.
Εκκρεμεί,
ακόμη και
τώρα που
γράφονται αυτές οι
γραμμές, η
εκδίκαση της
υπόθεσης στο
ΣτΕ, και
επομένως η
υπόθεση δεν
έχει τελεσιδικήσει όπως ψευδώς γράφει σε
άρθρο του
στο blog του ο
Καθ. κ.
Δονάτος Παπαγιάννης.
Εν
τω μεταξύ βγήκε ένας νόμος τον
περασμένο Σεπτέμβριο από
το υπουργείο Παιδείας που
αναφέρει ότι
μία διδακτορική διατριβή θεωρείται έγκυρη όταν έχει 4 υπογραφές και
μία πέμπτη στην εισηγητική έκθεση. Με
κατηγόρησαν ότι
αυτός ο
νόμος βγήκε για
να με
βοηθήσει. Αλλά αν
αυτός ο
νόμος με
κάλυπτε, δεν
θα είχε αρθεί ο
διδακτορικός μου
τίτλος και
δεν θα
είχα απολυθεί από
τη θέση του
Λέκτορα.
Αυτός
ο νόμος βγήκε προφανώς για
να καλύψουν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις με
4 υπογραφές, (Πρόεδροι Σχολών πολύ μεγάλων πανεπιστημίων μου το
βεβαίωσαν πολλές φορές ότι
υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα).
Επίσης
οι αξιολογήσεις των
φοιτητών μου
ήταν άριστες, απολύτως θετικές, είναι στη
διάθεση οποιουδήποτε θελήσει να
δει λεπτομέρειες.
Από
το 2008 έως
το 2012 δίδασκα στο
Μεταπτυχιακό «Εθνική και
Κοινοτική Διοίκηση» το
μάθημα «Ερευνητική Μεθοδολογία». Οι
φοιτητές μου
ήταν απολύτως ευχαριστημένοι, θεωρούσαν αυτό το
μάθημα απαραίτητο για
να μάθουν να
συντάσσουν διπλωματικές εργασίες, κάτι το
οποίο δεν
είχαν διδαχθεί σε
προπτυχιακό επίπεδο. Ο
Καθ. Κ.
Δονάτος Παπαγιάννης, επειδή γνώριζε τις
θετικές κρίσεις των
φοιτητών μου
και δεν
είχε αιτιολογία να
φέρει άλλον καθηγητή στη
θέση μου,
-όπως θα
επιθυμούσε – απλά, πολύ δημοκρατικά... κατήργησε το
μάθημα!
Εν
τω μεταξύ ο
Πρύτανης κ.
Τσάλτας μου
έλεγε
συνεχώς ότι πιέζεται και
....πρέπει να
άρει τον
διδακτορικό μου
τίτλο (χωρίς να
περιμένει την
εκδίκαση του
θέματος στο
ΣτΕ) γιατί ισχυριζόταν ότι
του έχει κάνει αγωγή ο
ανθυποψήφιός μου
κ. Καράμπελας και
επίσης ότι
δεχόταν τηλεφωνήματα και
επιστολές πίεσης από σύμβουλο του πρωθυπουργού!!!
Η
Πρυτανεία έδωσε εντολή στον Καθ. Στέλιο
Περάκη να διενεργήσει ΕΔΕ για το όλο θέμα που είχε προκύψει. Η ΕΔΕ διενεργήθηκε με
εντελώς παράτυπο τρόπο διότι δεν
με ενημέρωσαν για τη διενέργειά της
ούτε μού
ζήτησαν να
καταθέσω τις
απόψεις μου!!
Οι υπάλληλοι της
Γραμματείας δεν
ελέγχηκαν καν
από την
ΕΔΕ, το
ίδιο και
ο τότε Επιβλέπων Καθηγητής μου
και Πρόεδρος του
τμήματος Ψυχολογίας κ.
Στάμος Παπαστάμου ή κάποιος από την
επταμελή επιτροπή.
Ο
προεδρεύων της
ΕΔΕ Καθ.
Στέλιος Περάκης αντί να
καταδικάσει τον
υπαίτιο της
παρατυπίας Καθ. Στάμο Παπαστάμου, εντελώς
αυθαίρετα και αδικαιολόγητα, γνωμάτευσε απλώς ότι δεν
είχα έγκυρο διδακτορικό!
Με βάση την απόφαση αυτής της ΕΔΕ, η Σύγκλητος με
απόφαση της στις 31.1.2014 αποφάσισε την άρση του διδακτορικού μου τίτλου.
Στη
συνέχεια, με
την πράξη 44/25.2.2014 του Πρύτανη Γρηγορίου Τσάλτα, μέσα
σε λίγες ημέρες δηλαδή μετά την ΕΔΕ, ανακλήθηκε ο
διορισμός μου και σε χρόνο μηδέν δημοσιεύθηκε η σχετική απόφαση στο
ΦΕΚ (ΦΕΚ
279/10.3.2014).
Τα μεγάλα ερωτηματικά που παραμένουν αναπάντητα
είναι:
Η επταμελής επιτροπή και ιδιαίτερα ο Καθ. Στάμος
Παπαστάμου γνώριζαν ότι μου έδιναν ένα τίτλο με λιγότερες υπογραφές και αν ναι
γιατί το έκαναν?
Εάν δεν γνώριζαν γιατί εγώ -και όχι αυτοί- πρέπει να
πληρώσω την άγνοια και την αδιαφορία τους ?
Γιατί δεν ελήφθη υπόψιν η πέμπτη υπογραφή του μη
παρόντος Μεταξόπουλου, όπως με είχε διαβεβαιώσει τηλεφωνικά ότι θα κάνει και
εφόσον ήταν τόσο ενθουσιώδης σύμφωνα με όσα έγραφε στην εισηγητική έκθεση?
Γιατί όταν έγινε ΕΔΕ δεν εκλήθηκα ούτε εγώ ούτε
κανένας από την επταμελή επιτροπή ή ακόμα καλύτερα ο απόλυτως υπεύθυνος και
επιβλέπων Καθηγητής Στάμος Παπαστάμου?
Γιατί «εχάθη» ξαφνικά ο φάκελος με το πρακτικό της
αναγόρευσης μου από τα αρχεία της γραμματείας μόλις η κ. Αδάμ ανέφερε ότι
υπήρχαν τέσσερις υπογραφές στο διδακτορικό μου αντί για πέντε?
Πως γνώριζε η κ. Αδάμ ότι έχω 4 υπογραφές και
ανακοίνωσε αυτό το γεγονός την ημέρα της κρίσης για τη θέση του Λέκτορα? Αυτό
σημαίνει ότι κάποιοι άλλοι το γνώριζαν οι οποίοι προέρχονταν είτε από την επταμελή
επιτροπή είτε το έμαθαν από την επιτροπή και της έδωσαν την πληροφορία.
Γιατί η κ. Αδάμ υποστήριξε με σθένος κατά τη
διάρκεια της εκλογής για τη θέση του λέκτορα τον κ. Καράμπελα, ο οποίος δεν
είχε ένα πολύ βασικό τυπικό προσόν: την διδακτική εμπειρία. Επομένως ο κ.
Καράμπελας είχε τυπικό κώλυμα και δεν θα μπορούσε να εκλεγεί στη θέση του
Λέκτορα. Κατά συνέπεια δεν είχε και το έννομο συμφέρον να κάνει όλες αυτές τις
προσφυγές τις οποίες έκανε.
Κανένα μέλος της επταμελούς επιτροπής δεν γνώριζε το
σχετικό νόμο ότι χρειάζονται πέντε υπογραφές? Και αν ναι γιατί δεν μου το
ανέφεραν και και δεν έκαναν το απλούστατο και αυτονόητο. Να μην γίνει η
υποστήριξη της διατριβής τη συγκεκριμένη ημέρα, αλλά μία άλλη ημέρα όπου θα
παρευρίσκονταν και τα υπόλοιπα δύο μέλη που απουσίαζαν.
Εάν εγνώριζαν και παρ όλα αυτά δεν ανέφεραν τίποτε
ούτε σε μένα ούτε σε κάποιον άλλον, γεννάται το ερώτημα γιατί το έκαναν?
Δεδομένου ότι το 2001 το ΠΑΣΟΚ κυριαρχούσε στην πολιτική σκηνή αλλά και
στην ακαδημαϊκή κοινότητα και θεωρούσαν εμένα προσωπικά ξένο σώμα μέσα στο
Πάντειο λόγω της σχέσης μου με την οικογένεια Μητσοτάκη (και εφόσον είχα αφιερώσει
το διδακτορικό μου στον Κυριάκο Μητσοτάκη).
Γιατί μου αφαιρούν τώρα τον διδακτορικό μου τίτλο με
το αιτιολογικό ότι είναι παρανόμως αποκτηθείς και ελαττωματικός κατά το
περιέχομενο ενώ στη εισηγητική έκθεση των τριών υπεύθυνων καθηγητών εκθείαζαν
τη συγκεκριμένη διατριβή? Πως το συμπέραναν μετά από 12 χρόνια ότι είναι
ελαττωματικός κατά το περιεχόμενο?
Γιατί δεν ίσχυσε και για μένα ο νέος νόμος του
Αρβανιτόπουλου, αφού όπως ισχυρίζεται ο κ. Δονάτος Παπαγιάννης δημιουργήθηκε
ειδικά για να καλύψει τη δική μου περίπτωση?
Γιατί
δεν έλαβαν υπόψιν τους το
τεκμήριο της
νομιμότητας, σύμφωνα με
το οποίο δεν
μπορεί να
ανακληθεί μία
διοικητική πράξη μετά από
5 έτη, εφόσον δεν
έχει υπάρξει δόλος από
την πλευρά του
διοικούμενου?
Πολλά γιατί που για έναν αθώο φαντάζουν ως μια
συνωμοσία πολιτικής δίωξης και μόνο.
Εάν εγώ έχω κάποια συμβολή στην απίστευτη αυτή
δίωξη εναντίον μου είναι ότι, κάτω από την απόλυτη απόγνωση που με έφεραν οι
υπεύθυνοι αυτής της ιστορίας, πολλές φορές τους μιλησα ανοιχτά και έντονα για
την κατάφωρη αδικία που έκαναν εναντίον μου.
Μετά
από 12 χρόνια αφαίρεσαν έναν τίτλο που
οι ίδιοι νομότυπα
τον απένειμαν, καθότι εγώ
δεν εγνώριζα αλλά και
δεν ήμουν υποχρεωμένη να
γνωρίζω ότι
χρειάζονται 4 ή
5 θετικές ψήφοι, αλλά ούτε με
ενημέρωσε κάποιος όταν αναγορεύθηκα σε διδάκτορα
ότι το διδακτορικό μου έχει
4 και
όχι 5 υπογραφές.
Όπως
διαπιστώνετε, η
πολιτική μου
θέση μού
δημιούργησε πρόβλημα στην ακαδημαϊκή μου
καριέρα και
εμφανώς, σε
καμία περίπτωση, δεν
με βοήθησε να
λύσω το
πρόβλημα μου όπως ισχυρίζεται ο κ.
Παπαγιάννης. Αντιθέτως στοχοποιήθηκα άδικα και
τόσο οργανωμένα ώστε να
καταφέρουν μετά από
12 χρόνια
να μου αφαιρέσουν τον διδακτορικό μου τίτλο,
να διαλύσουν την
αξιοπρέπεια μου,
να πετύχουν την
απόλυσή μου από το Πάντειο, να
με συκοφαντήσουν, να
πλήξουν το
κύρος μου
στην ακαδημαϊκή κοινότητα και
φυσικά να
με πλήξουν οικονομικά. Και
βέβαια
αντιλαμβάνομαι ότι, επειδή βρισκόμουν κοντά στην οικογένεια Μητσοτάκη, πάντα δημιουργούνταν η
καχυποψία προς το
πρόσωπό μου,
ότι τυγχάνω ιδιαίτερης μεταχείρισης, κάτι που
δεν έγινε ποτέ. Ό,τι κέρδισα, το
κέρδισα με
την αξία μου
και με
την προσπάθειά μου
και ό,τι έχασα, το
έχασα λόγω της
μικροπολιτικής εμπάθειας κάποιων δήθεν «δημοκρατών».
Τέλος, θέλω να αναφέρω ότι την ημέρα της άρσης του
διδακτορικού μου τίτλου, παραιτήθηκα από το γραφείο του
Κυριάκου Μητσοτάκη, γιατί εν τέλει η ιδιότητά μου αυτή, όπως
αποδείχθηκε, απέβη μάλλον επιβλαβής για εμένα. Και πάντως, προφανώς και δεν
έτυχα «ιδιαίτερης μεταχείρισης» και «υποστήριξης», όπως που μου χρεώθηκε, καθώς
τελικά δεν επετεύχθη κανένα θετικό για εμένα αποτέλεσμα.
Αθήνα,
19.3.2014"
Το μικρό σχόλιο:
1. Μέχρι και το τελευταίο "και" των όσων κατήγγειλα αποδεικνύονται αληθή.
2. Διδακτορική διατριβή με 4 ψήφους είναι τυπικά άκυρη, ενώ με 5 μπορεί να είναι τυπικά έγκυρη, ουσιαστικά όμως είναι μια ελλιπέστατη διατριβή, αφού δυο μέλη του επταμελούς εκλεκτορικού σώματος την απορρίπτουν.
3. Μια τέτοια διατριβή, δηλ. έστω και με 5 θετικές ψήφους, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να οδηγήσει σε κατάληψη θέσης λέκτορα, δηλ. ακαδημαϊκού δασκάλου, ιδίως όταν ο συνυποψήφιος έχει διδακτορική διατριβή με άριστα και μάλιστα από το London School of Economics.
4. Πράγματι, η νομοθετική διάταξη δεν μπόρεσε τελικά να βοηθήσει την κα ..................., γιατί μετά τη δημοσιοποίηση του σκανδάλου, άπαντες οι εμπλεκόμενοι προσπαθούν να διασώσουν εαυτούς.
5. Προφανέστατα υπάρχει ευθύνη και άλλων, ιδίως του Τμήματος Ψυχολογίας που χορήγησε τον διδακτορικό τίτλο και μετά ... έχασε το φάκελο....
