Ελλαδιστάν

Οδηγώ και ακούω ραδιόφωνο.

Καλεσμένος ο και πανεπιστημιακός καθηγητής, υπουργός Προστασίας του πολίτη.

Το ερώτημα (όσο μπορώ να το συγκρατήσω κατά λέξη):

Γιατί επιτρέπετε την ακύρωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας στη Νομική, την οποία επιβάλλουν 8 αναρχικοί που απαιτούν την απελευθέρωση του Ξηρού;

Απάντηση:

«Μην υπερβάλλετε. Απ' ότι γνωρίζω ήδη στη Νομική έχει μεταβεί μια ομάδα φοιτητών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία διαπραγματεύεται την εκκένωση του κτιρίου και έτσι δεν θα χρειαστεί η επέμβαση η αστυνομίας»!!!!

Σας βεβαιώνω: το τιμόνι δεν μου έφυγε από τα χέρια. Αυτοκινητιστικό ατύχημα δεν προκάλεσα. Θαύμασα την αυτοσυγκράτησή μου, αν και (ομολογώ) η .... επίκληση του.... χριστιανικού εορτολογίου (μέρες που είναι) ήταν εκτεταμένη  .....

Μάνα, ηρέμησα και δεν πονάω πια

Λοιπόν ωραία.

Συγκινηθήκαμε.

Οι ευαίσθητες Ελληνίδες μανούλες, καταστεναχωρήθηκαν και έκλαψαν γοερά και σπαραξικάρδια.

Ας αφήσουν όμως τα μιξοκλάματα και ας κάνουν κάτι το πολύ απλό:

Να διδάσκουν τα παιδάκια τους κάθε ώρα και στιγμή ότι στο σχολείο, στην εκδρομή, στην παρέα σεβόμαστε και δεν κοροϊδεύουμε τα άλλα παιδάκια, που τυχαίνει να είναι διαφορετικά από εμάς. Και εκείνα ο ... καλός θεούλης τα έπλασε. Να τα μάθουν να σέβονται τη διαφορετικότητα. Είτε αυτή εντοπίζεται στο βάρος, στο χρώμα, στην ηλικία, στη σεξουαλικότητα, στην πνευματικότητα και όπου αλλού.  Να τα μάθουν να μη φοβούνται το ξένο, το διαφορετικό. Και να φωνάζουν, αν διαπιστώσουν κάτι τέτοιο από τα άλλα παιδάκια. Να μη σιωπούν.

Σιχαίνομαι πλέον την κοινωνία της σιωπής, της απραξίας και της υποκρισίας.

Προς κυβερνώντες

Φάουστ: «κι αν σοβαρά κάτι έχετε να πείτε

                  ποια ανάγκη λέξεις γυρεύετε να βρείτε;»