Στο περιοδικό «the books' journal» δημοσιεύθηκε το παρακάτω άρθρο μου:
Αντί αοριστολογιών…
του
Παπαγιάννη Δονάτου
Καθηγητή στο
Πάντειο Πανεπιστήμιο
Στο χωριό
μου λέμε μια φράση που ταιριάζει γάντι στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Μολονότι αισθάνομαι αποτροπιασμό για την έκταση της χυδαιολογίας που κατακλύζει
το δημόσιο λόγο, ο αναγνώστης θα μου επιτρέψει να παραθέσω τη φράση αυτούσια:
«Το χωριό καίγονταν, οι πουτάνες λούζονταν»! Η πατρίδα «καίγεται» και εμείς, τα
τέκνα της, αμέριμνα … «λουζόμαστε». Κάνουμε εκλογές, υποσχόμαστε μεταξύ μας
λαγούς με πετραχήλια, αοριστολογούμε αφόρητα. Βιάζουμε ανάλγητα τους κανόνες
της λογικής και ταυτόχρονα διεκδικούμε την απευθείας καταγωγή από τα γεννητικά
όργανα του Αριστοτέλη…
Εν μέσω …. του
«λουσίματος» δύο απόψεις συγκρούονται: η μία αποδέχεται ρητά την τήρηση των
συμμαχιών, την παραμονή της χώρας στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης a tout prix. Καλή ή κακή, η θέση είναι
σαφής. Η άλλη άποψη αοριστολογεί επικίνδυνα. Δέχεται καταρχήν την τήρηση των
συμμαχιών και την παραμονή της χώρας στο σκληρό πυρήνα της ΕΕ ύστερα από «σκληρή διαπραγμάτευση», δεν
λέει όμως τίποτα ως προς τη συνέχεια. Επειδή η άποψη αυτή είναι η σχετικώς
πλειοψηφούσα, πρέπει να επιμείνουμε λίγο παραπάνω ως προς αυτήν.
Πράγματι, η
σκληρή διαπραγμάτευση (όταν μάλιστα μιλάς και καλά αγγλικά) μπορεί να αποφέρει θετικότατα
αποτελέσματα. Κανείς όμως από την σχετικώς πλειοψηφούσα άποψη - είτε αυτός
λέγεται αρχηγός του κόμματος είτε κομματικό στέλεχος – δεν μας λέει ευθέως τι θα κάνει, αν η σκληρή
διαπραγμάτευση αποτύχει. Σε κάθε πάντως περίπτωση η σαφής απάντηση στο ερώτημα,
πέραν του ότι είναι λογικώς αναγκαία, πρέπει να δοθεί οπωσδήποτε πριν τις
εκλογές, γιατί αφορά άμεσα την τύχη
εκατομμυρίων συνανθρώπων μας.
Η πείρα
χιλιάδων χρόνων ζωής στον πλανήτη γη δείχνει, ότι τους όρους και τις προϋποθέσεις
στο δανεισμό, τους επιβάλλει κατά κανόνα ο δανειστής και όχι ο δανειζόμενος,
αφού εκείνος είναι ο ισχυρότερος. Πέραν αυτού, δεν νομίζω πως χρειάζεται κανείς
ιδιαίτερη σοφία για να απαντήσει ως προς το τι μπορεί να γίνει, αν η σκληρή διαπραγμάτευση
αποτύχει. Οι επιλογές λογικά είναι δύο: ή θα αναγκαστείς να τηρήσεις τις
υποδείξεις του δανειστή ή θα ακολουθήσεις το δικό σου δρόμο, δηλ. την αποχώρηση
από το ευρώ και στη συνέχεια από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ικανοποιήσεις τον
εθνικό σου εγωισμό και θα επιστρέψεις στην εθνική σου μοναξιά. Να παραμείνεις στην ομάδα και να
παραβιάζεις ταυτόχρονα τους συμφωνημένους κανόνες, με βάση τους οποίους λειτουργεί η ομάδα, δεν
νομίζω να το αποδέχεται κανείς εχέφρων και λογικός άνθρωπος στον πλανήτη γη.
Πολλοί
συμπατριώτες μας ισχυρίζονται ότι η δεύτερη επιλογή είναι σαφώς καλύτερη για
την πατρίδα μας. Βασίζονται κυρίως στις αναλύσεις κάποιων επιστημόνων, οι
οποίοι τυγχάνει να είναι υποψήφιοι βουλευτές στο σχετικώς πλειοψηφούν κόμμα και
ταυτόχρονα πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Διάβασα και εγώ τις εν πολλοίς αντικρουόμενες
μεταξύ τους αναλύσεις και ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να εννοήσω. Τα πλέον γνωστά
εκ των ονομάτων είναι αυτό των κκ
Σταθάκη, Βαρουφάκη και Λαπαβίτσα. Ο κ. Βαρουφάκης μάλιστα μας μίλησε με άρθρο
του στην ιστοσελίδα Protagon στις 12-11-13 για «αίμα, δάκρυα, αξιοπρέπεια».
Υποκλίνομαι
στην επιστημοσύνη των συναδέλφων. Τους τιμώ ιδιαίτερα. Έχω μόνο μια και
μοναδική επιφύλαξη:
Επειδή δεν καλοκαταλαβαίνω
τις εμβριθείς αναλύσεις τους, όπως οι περισσότεροι από τους συμπατριώτες μας,
οι καλοί συνάδελφοι μπορούν να μας αποδείξουν την ορθότητα των αναλύσεών τους
με ένα απλό και απολύτως κατανοητό παράδειγμα. Στην πανεπιστημιακή πρακτική,
άλλωστε, κυριαρχεί η δια του παραδείγματος διδασκαλία. Τις ατομικές τους οικονομίες,
που όλοι τους έχουν τοποθετήσει στο εξωτερικό, ας τις μεταφέρουν με δημόσια
δήλωσή τους στο εσωτερικό και τότε δεν θα έχω καμιά, μα καμιά, αμφιβολία ή φόβο για την ορθότητα των αναλύσεών τους. Αν
όμως διατηρήσουν τις οικονομίες τους στο εξωτερικό και στο εσωτερικό πειραματιστούν
με την επιστροφή στη δραχμή, εγώ μπορώ να κάνω ένα λογαριασμό, που δεν
επιδέχεται καμιά αμφισβήτηση: οι οικονομίες μου θα υποτιμηθούν κατά 70% και οι
δικές τους θα ανατιμηθούν αντίστοιχα κατά 70%!! Εγώ θα έχω το «αίμα και τα δάκρυα»
και εκείνοι την «αξιοπρέπεια»!!.
Αν δεν μας διδάξουν την ορθότητα των απόψεών
τους με το συγκεκριμένο παράδειγμα, πρέπει να αναζητήσω σε έγκυρα λεξικά την
ακριβή έννοια της υποκρισίας, όπως
επίσης και τις αρμοδιότητες του εισαγγελέα,
σε περίπτωση που υλοποιήσουν τις αναλύσεις τους.
